Futbolun sadece oyun olduğu dönemdi. Tribünlerin sevgilisi, futbolun ordinaryüsüydü Lefter. Vefat ettiğinde her renkten atkılarla tüm futbol severler akın etmişti törene. Lefter'in kariyer istatistiklerinden, attığı gollerden bahsetmeyeceğim size. Bu satırları yazan bir Galatasaray taraftarı olarak Lefter'in son yıllarda içi boşaltılan bir kavram olan "adamlığından" bahsedeceğim.
Tarihimizin utanç olaylarından biri Eylül olaylarından nasibini almış, evi taşlanmış, camı çerçevesi indirilmişti. Ölüm tehditleri dahi vardı. Rum asıllı olduğu için sürgün edilmeye çalışılmış, dışlanmıştı. Dönemin hükümeti destekli hakaretlere aşağılamalara mazur kalmıştı. Milli takım formasıyla en çok forma giyen oyuncu olması dönemin ırkçı yöneticileri tarafından kabullenilememiş ve milli takım için hazırlık maçı organize edilip aynı sayıda milli takım forması giyen Turgay Şeren kadroya alınıp, Lefter kadroya alınmayarak akıllarınca ülke milli takımının namusu kurtarılmıştır. Çünkü en çok milli olan futbolcu Rum kökenli olamazdı.
Onunla beraber futbol oynayan herkesin söylediği tek bir şey var;"Gördüğüm en iyi futbolcu Lefter'dir". Zaten oynadığı kulübe para kazandırarak yurt dışına satılan ilk futbolcudur Lefter. Bugün "global bir köy" olarak adlandırılan dünyamızda dahi yurt dışına futbolcu satamayan bizler için 1950'li yıllarda İtalyan devi Fiorentina'ya hem de iyi paraya futbolcu satılması Lefter'in büyüklüğünü gösteriyor. Lefter'in fırtına gibi estiği bu dönem İtalya'nın ardından Fransa'ya transfer oluyor. Ardından yeniden Fenerbahçe. Bu dönem Yunanistan milli takımı teklif yapıyor, Türkiye de sana karşı saldırılar var gel bizde oyna üstüne para verelim diyorlar hiç düşünmeden reddediyor. Ben Türk devletinin ferdiyim, benim vatanım burası diyor. Bugün milli takımda prim için kavga eden, bir birine giren, maçta düşük performans gösteren çok "adam" futbolcularla kıyas edin Rum Lefter'i. Milli takım para mevzusu değildir ruh mevzudur deyip kapatıyor meseleyi Lefter.
Jübile yapılıyor ve Lefter futbolu bırakıyor. Ülkemizde jubile yapılan ilk futbolcudur Lefter. Cenazesinde olduğu gibi yine her renkten taraftar katılıyor jübileye. Zaten Metin Oktay, Turgay Şeren gibi Galatasaray efsaneleriyle çok samimi arkadaş, Beşiktaşlı Baba Hakkı'nın hayranı. Evet sahada rakipler fakat o kadar. Saha dışı için taraftarı kışkırtacak onları bir birine düşman edecek hiç bir hareket yok. Şimdinin milyon dolarlar için her sene farklı armayı öpen, tribündeki taraftarı bir birine düşman edip ertesi sene diğer takıma transfer olan çok "adam" futbolculardan değiller.
Futbolu bıraktıktan sonra günümüzün çok "adam" futbolcuları gibi iyi paraya gazetede köşe yazarlığı, spor yorumculuğu kovalamıyor. Tercüman gazetesi ile birlikte Anadolu turuna çıkıyor Lefter. 126 il-ilçe ve 4756 km olarak düşünülüyor tur fakat ilgi o kadar büyük oluyor ki Lefter yaklaşık 8000 km yol yapıyor. Hiç gocunmadan geziyor Anadolu'nun her köşesini. Doğu, batı, kuzey, güney... Ülkenin her bir karışını geziyor. Gençlere, çocuklara sporu sevdiriyor. Sporun kardeşlik olduğunu anlatıyor. Futbolun sadece oyun olduğunu anlatıyor.
Bugün milli takımda prim için kavga eden, barda kavga edip silahla hastahane basan, eşine şiddet uygulayan ve hemen hemen her kameraya konuşup kendilerinin ne kadar "adam" olduğunu anlatan futbolculara karşı futbolun ne olduğunu bize anlatan bir kitaptır Lefter. İyi okumak lazım. Tüm gençlere, genç sporculara anlatmak lazım. Bu her kameraya konuşup ne kadar "adam" olduğunu anlatan adamlıktan nasibini almamış futbolculara da şunu anlatmak lazım; bizler, bizlerin bir üst jenerasyonu ve hatta onların bir üst jenerasyonu hiç birimiz Lefter'i izlemedik, gollerini görmedik. Lefter'in gerçek anlamda "adamlığı" onun 3-4 nesil sonra bile efsane olarak hatırlanmaya vesile kıldı. Günümüzün sahte "adamları" mı? 10 sene sonra şimdi milli takımdan aldıkları çokça primleri yiyerek rahat içinde yaşayabilirler fakat hiç kimse tarafından hatırlanmayacaklar veya hatırlansalar dahi nasıl "adam" oldukları bilinerek hatırlanacaklar...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder